Het was eind jaren 80, begin jaren 90. Het Nederlandse label Arcade bracht een serie albums uit onder de noemer Synthesizer Greatest, ik was verkocht. Op deze instrumentale muziek kon ik me lekker afsluiten om een poging te doen goed te “blokken” voor toetsen en overhoringen.
Een van de artiesten die met flink wat nummers (gecoverd door Ed Starink, dat dan weer wel) vertegenwoordigd was, was ene Jean-Michel Jarre. Deze Fransoos is vooral bekend door zijn albums Oxygene en Equinoxe maar zijn catalogus gaat verder dan dat.
Een van mijn favoriete albums is Rendez-Vous dat ik zich het beste laat omschrijven als een sci-fi symfonie.